Zwanen zijn gevaarlijk dieren als ze boos zijn en moeders lijken dat voortdurend te zijn als ze net jongen hebben. Met die vleugels kunnen ze, zonder problemen, alles breken wat je lief is. Enige vrees voor moeder zwaan die haar kroost beschermt is dus op zijn plaats.
Maar ja, het is zo vertederend al dat piepende jonge grut, dus voer ik ze brood als familie zwaan met die lelijke eendjes voorbij komt schurken. Wel heb ik regelmatig de beschutting van de schuifpui op mijn woonboot gezocht als moeder zwaan wel haar brood kreeg, maar haar dankbaarheid meende te moeten uiten door nog bozer te reageren.
Omdat ik regelmatig de familie zwaan voerde en het na afloop dus vaak op een lopen zette, merkte ik dat mijn vluchtgedrag haar nog bozer maakte.

Hij was eigenlijk alleen maar boos. Boos omdat hij de functie, noch de bonus kreeg die hem toekwam. En het ergste was dat het hem vaker overkwam. De wereld was onrechtvaardig, want ... hij had toch zijn best gedaan?

Waar begin je dan als coach? Je kan vragen stellen, luisteren, vechten, schreeuwen en duizend anderen dingen doen. Bij deze man had het niet veel zin om vragen te stellen. Het antwoord had een boos karakter. En schreeuwen of vechten in een driedelig pak valt ook niet lekker bij een eerste sessie. Ik wist niet wat ik moest doen. En toen kwam moeder zwaan en die was ook boos, want er was een vreemde in mijn nabijheid. Samen met wat sneetjes bruine tarweknip naar buiten. Moeder zwaan was furieus, hoe rustig ik ook bleef. De bankjongen bleef op veilige afstand. Toen het brood op was en ze nog wat ondankbaar met haar vleugels op het water klapte, ging ze weer verder.

Het is een prachtig lome zomerse dag. Ik geniet van mijn werk en de omgeving. Moeder zwaan komt langs. Ik heb nog een oud stokbrood liggen. Zij voedt op en vader dobbert een stuk verderop in de ringvaart. Het lijkt wel een mensenfamilie. Moeder heeft een uitstekend humeur. Ze maakt zich schoon voor de boot en de ‘lelijke eendjes’ gebruiken haar als luchtkussen. Na haar toilet zwemt ze naar de overkant, haar kinders in een ganzenvaart er achteraan. Aan de overkant is een hoge wallenkant met  dicht gras. Ze kijkt naar haar kroost die zich niet bewust is van de les die zo meteen gaat beginnen. Moeder kijkt nog eens goed om haar heen en ziet vader. De kust is veilig. Dan opeens klimt ze op de kant. Moeder is weg!

De herfst is begonnen. Het seizoen van vallende blaadjes en in symbolische zin dus van afscheid nemen. De familie zwaan komt de laatste tijd regelmatig langs. Naarmate de lelijke eendjes groter (maar nog niet mooier) worden neemt vader steeds meer deel aan de opvoeding. Hij moet waarschijnlijk helpen de jongeren in het gareel te houden. Moeder voorop, vader achteraan en de pubers in het midden. Ik heb het idee dat zwanenvaders zich meer met de opvoeding bemoeien naarmate de kinderen groter worden. Er is een parallel met de mensenwereld. Maar plots waren het alleen de ouders die bij mij langszij kwamen op kantoor. Ik miste het gepiep en zag ze verderop in de vaart ronddobberen als ware het hangjongeren zonder invulling. Toen de jeugd zag dat ze hier weer wat oud bruin konden scoren, kwamen ze aangevlogen.

Er zit testosteron in de ringvaart. Alle mannen zijn onrustig. Bij zwanen is dat relatief makkelijk, want ze zijn monogaam, dus of ze bestijgen het vrouwtje of ze maken ruzie over het territorium. 

Die onrust werkt door tot op mijn idyllische werkplek. Dat veroorzaakt soms een zwakke concentratie. Een mannelijk zwanengevecht is een heavy duty uitvoering van een kooigevecht: veel lawaai, veel vleugels (die dingen zijn erg lang) en er worden forse stoten uitgedeeld. Met de bek grijpen ze elkaar bij de vleugelschouders en dan maar elkaar naar beneden duwen. In een zwanengevecht is de knock-out het verzuipen van de ander. Maar meestal eindigt het gevecht in de vlucht van de zwakste.