Moeder zwaan traint haar kroost

Het is een prachtig lome zomerse dag. Ik geniet van mijn werk en de omgeving. Moeder zwaan komt langs. Ik heb nog een oud stokbrood liggen. Zij voedt op en vader dobbert een stuk verderop in de ringvaart. Het lijkt wel een mensenfamilie. Moeder heeft een uitstekend humeur. Ze maakt zich schoon voor de boot en de ‘lelijke eendjes’ gebruiken haar als luchtkussen. Na haar toilet zwemt ze naar de overkant, haar kinders in een ganzenvaart er achteraan. Aan de overkant is een hoge wallenkant met  dicht gras. Ze kijkt naar haar kroost die zich niet bewust is van de les die zo meteen gaat beginnen. Moeder kijkt nog eens goed om haar heen en ziet vader. De kust is veilig. Dan opeens klimt ze op de kant. Moeder is weg! Er ontstaat paniek, de lelijk donders kunnen hier het water niet uit. Waar is moeder? Wat moeten ze doen? Wegzwemmen, bij elkaar blijven? Gepiep van jewelste. Net op tijd buigt ze, vanuit het gras, met haar hoofd naar het water. De rust keert terug. Nog geen minuut later, duikt moeder weer achter het gras weg. Weer paniek, maar net wat minder. Ze herhaalt dit een paar keer. Ik sta er bij en kijk er naar. Moeder geeft de eendjes les. Ze krijgen een training in rustig blijven als moeder even weg is.